Hipochondria, inaczej zwana nerwicą hipochondryczną, to poważne zaburzenie. Jej głównym objawem jest stałe, często bezpodstawne przeświadczenie chorego o istnieniu i postępowaniu w jego organizmie przynajmniej jednego schorzenia na tle somatycznym. To nerwica niezwykle problematyczna zarówno dla chorego, jak i dla lekarzy, z którymi się on kontaktuje. Przeczytaj artykuł, aby dowiedzieć się więcej o towarzyszących objawach i metodach leczenia hipochondrii.
Hipochondria należy do grupy zaburzeń somatoformicznych, które z kolei stanowią formę zaburzeń nerwicowych. Zaburzenia te charakteryzują się przede wszystkim występowaniem wielu objaw fizycznych, które często towarzyszą różnym chorobom ogólnomedycznym, jednak przyczyny ich występowania nie da się w pełni wytłumaczyć konkretnym schorzeniem somatycznym. Hipochondria polega więc na długotrwałym (utrzymującym się ponad 6 miesięcy) i uporczywym przekonaniu o występowaniu poważnej choroby. Często towarzyszą temu stany depresyjne i inne odmiany nerwic. Osoba chora odczuwa permanentny lęk o własne zdrowie i życie, przy czym usilnie doszukuje się w swoim organizmie występujących objawów chorobowych. Zachowania te mogą utrudniać jej kontakty interpersonalne i funkcjonowanie w społeczeństwie. Po negatywnej diagnozie od lekarza hipochondrycy często szukają kolejnych objawów mających potwierdzić ich obawy. Korzystają również z medycyny alternatywnej.
Osoby cierpiące na hipochondrię doszukują się u siebie wszelkich symptomów chorób somatycznych, czyli fizycznych, podczas gdy najpoważniejsze, występujące u nich objawy, należą do grupy tych związanych z psychiką. Wśród nich szczególnie uporczywy jest ciągły lęk o własne zdrowie i towarzyszące mu stany depresyjne. Osobom chorym dokuczają również problemy ze snem, koncentracją, a także z jedzeniem. Wszystko to jest spowodowane nieustannym lękiem wpływającym negatywnie na poszczególne sfery życia. Cechą dominującą wśród osób cierpiących na nerwicę hipochondryczną jest również zainteresowanie trybem funkcjonowania organizmu człowieka, a także egocentryzm. Ta ostatnia cecha jest szczególnie kłopotliwa dla osób z bliskiego otoczenia chorego, który bezustannie skupia się na sobie i tego samego wymaga od najbliższych. Może to prowadzić do stopniowego oddalania się chorego od dotychczasowego otoczenia i zmienienia go na zupełnie inne. Kolejnym symptomem towarzyszącym zaburzeniu hipochondrycznemu jest lepsze samopoczucie hipochondryka podczas przebywania z innymi chorymi osobami.
Zaburzenie hipochondryczne, podobnie jak w przypadku każdej innej nerwicy, najlepiej jest leczyć za pomocą leczenia psychiatrycznego i stosowania leków przeciwdepresyjnych. Psychoterapia również przynosi zadowalające efekty. Problemem jednak pozostaje fakt, że osoby cierpiące na hipochondrię bardzo niechętnie zgłaszają się do specjalistów od chorób psychicznych. Często wypierają one fakt istnienia takich schorzeń, a na jakąkolwiek sugestię reagują rozdrażnieniem. Zgłoszenie się do specjalisty jest jednak najskuteczniejszą formą leczenia tego zaburzenia. Psychoterapia umożliwia modyfikację nieprawidłowego toku myślenia, poprawia samopoczucie chorego i ułatwia powrót do normalnego trybu funkcjonowania. Wsparcie jej leczeniem farmakologicznym dodatkowo pomaga uciszyć objawy i w pełni skupić się choremu na proponowanej terapii.
Artykuł przygotowano we współpracy z http://strefamysli.pl/pomoc-psychologiczna-online/
Artykuł partnera.
Redakcja Reklama Kontakt Nasze portale i blogi
Wszelkie prawa zastrzeżone | Dział tematyczny Mindly.pl | Zasady korzystania & Polityka prywatności
