Czy można zabrać dziecko na film przeznaczony dla starszych widzów?

Rodzice często mają dylemat, czy dać się namówić dziecku i zabrać je na film, który został określony przez dystrybutora jako przeznaczony dla nieco starszych widzów. Przykładowo: dziecko ma 14 lat, a film jest od lat 16. Pomijając kwestię odpowiedzialności za prawidłowy rozwój psychiczny i emocjonalny pociechy, rodzice mają w tej kwestii dość dużą swobodę. Po szczegóły zapraszamy do naszego poradnika.

Decyduje rodzic

Wiek określony przez dystrybutora to w zasadzie tylko sugestia. W praktyce pracownicy kin przyznają, że ostateczną decyzję i tak podejmuje rodzic. Nie ma zatem problemu z tym, aby kupić bilety na seans przeznaczony np. dla osób po ukończeniu 16 lat i zabrać na niego znacznie młodszą pociechę.

Warunek jest jeden: rodzic musi towarzyszyć dziecku. W przeciwnym razie pracownik kina będzie mieć pełne prawo odmowy wpuszczenia do sali widza, który nie spełnia kryterium wieku.

Czy w ogóle warto się na to zdecydować?

Trudno udzielić jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Wszystko zależy od indywidualnych predyspozycji dziecka oraz podejścia samych rodziców. Faktem jest, że niektóre dzieci – zwłaszcza dziewczynki – dojrzewają o wiele szybciej, dzięki czemu obejrzenie filmu przeznaczonego dla starszych widzów nie stanowi wielkiego ryzyka dla ich rozwoju psychicznego i emocjonalnego.

Z drugiej strony sugestia dystrybutora nie jest też wyssana z palca. Często zdarza się, że np. rodzice zabierają małe dziecko na film przeznaczony dla widzów od 7 lat, po czym w połowie seansu muszą wyjść z sali, ponieważ pociecha bardzo się boi, a wręcz histeryzuje.

Pozostawiamy to zatem indywidualnej ocenie każdego rodzica, która powinna bazować na znajomości własnego dziecka oraz oczywiście przenalizowaniu tematyki filmu, co można zrobić w oparciu o zwiastuny oraz recenzje krytyków i innych widzów.