Nadejście ery dźwięku cyfrowego

W lipcu 1992 roku po raz pierwszy został zaprezentowany nowy format dźwiękowy dla filmu 35mm Dolby Stereo Surround Digital. Charakterystyczną cechą tego systemu jest to, że pomiędzy otworkami taśmy filmowej zlokalizowano cyfrową ścieżkę optyczną nowego systemu sześciokanałowego (rys. 9). Ścieżka analogowa, także optyczna, umieszczona jest w tradycyjnym miejscu wzdłuż taśmy, umożliwiając odtworzenie filmu w dowolnie wyposażonym kinie (stereo, mono).

Dolby Stereo Digital dostarcza sygnał dla pięciu pełnopasmowych kanałów: 3 głównych - lewy, centralny, prawy, oraz dwóch surround (prawy i lewy) zasilających zespół głośników z tyłu i po bokach widowni; szósty kanał przenosi tylko najniższe częstotliwości przeznaczone dla subwoofera. Całkowitą liczbę kanałów tego systemu określa się jako 5.1.

W ciągu dwu lat od chwili wprowadzenia na rynek nagrano w Dolby Stereo Digital ponad 50 nowych filmów, a niemal 600 sal kinowych w 27 krajach zostało wyposażonych w odpowiednią aparaturę przystosowaną do pracy w tym systemie. Opracowanie Dolby Stereo Digital stało się możliwe dzięki technice kodowania oznaczonej Dolby AC-3. Umożliwia ona zapisywanie wysokiej jakości dźwięku wielokanałowego (5.1 kanałów) przy mniejszym zapotrzebowaniu na nośnik niż jeden kanał Compact Disc. Kompresja AC-3 została użyta także w opracowanym amerykańskim systemie telewizji HDTV oraz w telewizji cyfrowej w transmisjach satelitarnych.

Naturalną konsekwencją wprowadzenia do kin formatu Dolby SR-D było opracowanie domowej odmiany tego systemu. Dolby Surround Digital, bo tak nazywano wersję domową, zapewnia przeniesienie kanałów: lewego, prawego, centralnego, dwu niezależnych surround i opcjonalnie kanału subwoofera. Zastosowanie dwu kanałów surround daje większą głębię dźwięku, dokładną lokalizację i przede wszystkim podnosi realizm wrażeń. Duża separacja kanałów związana z zastosowaniem techniki cyfrowej daje możliwość użycia Dolby Surround Digital do reprodukcji zwykłej muzyki, audycji radiowych oraz różnorodnych formatów video. Materiał dźwiękowy zakodowany w Dolby Surround Digital może być dekodowany na wiele sposobów, w zależności od osobistych preferencji, wielkości przestrzeni odsłuchowej i możliwości finansowych użytkownika (rys. 10).

W chwili obecnej Dolby Surround Digital prezentowany jest z płyt Laser Disc oraz coraz powszechniejszego DVD. Dużą zaletą Dolby Surround Digital jest pełna kompatybilność z poprzednim Dolby Surround. Przede wszystkim wykorzystywana jest ta sama konfiguracja głośników, nie ma więc potrzeby zakupu dodatkowego sprzętu, oprócz tego nagrania zapisane w starszym systemie są niejako automatycznie dekodowane zgodnie ze standardem Pro Logic.

www.profon.pl