Proof of Work i Proof of Stake – na czym polega różnica?

W świecie kryptowalut terminy Proof of Work (PoW) i Proof of Stake (PoS) oznaczają dwa różne mechanizmy konsensusu, które umożliwiają bezpieczne i zdecentralizowane funkcjonowanie blockchainów. Obydwa systemy służą do weryfikacji transakcji i do zabezpieczenia sieci przed atakami, ale działają na odmiennych zasadach, które przybliżamy w naszym poradniku.

Proof of Work (PoW)

Proof of Work jest mechanizmem konsensusu, który został pierwszy raz zastosowany przez Bitcoina. Wymaga on od tzw. górników używania mocy obliczeniowej ich komputerów do rozwiązywania skomplikowanych zagadek kryptograficznych.

Pierwszy górnik, który rozwiąże zagadkę i zweryfikuje blok transakcji, otrzymuje nagrodę w postaci nowo wydobytych kryptowalut oraz opłat transakcyjnych. Proces ten jest nie tylko bardzo energochłonny, ale również prowadzi do dużej konkurencji między górnikami, co zapewnia bezpieczeństwo sieci.

Proof of Stake (PoS)

Proof of Stake to mechanizm konsensusu, który zamiast mocy obliczeniowej wykorzystuje udział (stake) użytkowników w sieci jako środek do weryfikacji transakcji. W systemie PoS prawdopodobieństwo wybrania węzła do wygenerowania nowego bloku zależy od wielkości jego udziału w całkowitej ilości waluty.

Innymi słowy, im więcej kryptowaluty posiadasz i zakładasz jako stawkę, tym większe masz szanse na zostanie walidatorem i zdobycie nagród transakcyjnych.

Oba mechanizmy mają swoje zalety i wady. Wybór między nimi zależy od celów, jakie ma spełniać dana kryptowaluta czy blockchain, przy czym w ostatnich latach obserwuje się trend zmiany z PoW na PoS w wielu projektach ze względu na obawy związane z wpływem na środowisko i skalowalnością. Taką drogę przeszła np. druga największa kryptowaluta, czyli Ethereum.