Ballada - wierszowana opowieść, łącząca w sobie cechy liryki, epiki i dramatu, której tematem są niezwykłe wydarzenia. Jest gatunkiem synkretycznym. Jej nazwa pochodzi od włoskiego ballare (tańczyć), co wskazuje na włosko-prowansalskie początki. Romantyczna ballada nawiązuje jednak do ludowych pieśni, które między XII a XIV w. pojawiły się w Danii i Szkocji. Pod koniec XVIII w. odkryli je miłośnicy folkloru. Wkrótce ballada stała się ulubionym gatunkiem poetów. Jej forma romantyczna wyróżnia się śpiewnością wiersza, nastrojowością, tajemniczością niejasno zarysowanych zdarzeń z interwencją złowrogich sił nadzmysłowych. Uwydatnieniu sensacyjności sprzyja konstrukcja narratora, zdziwionego światem, który przedstawia.
Ballada była charakterystyczna dla epoki romantyzmu.
Cechy ballad romantycznych:
* ludowość (obecność ludu - mieszkańców wsi, symbolika ludowa),
* obecność postaci fantastycznych (nimf, rusałek, duchów),
* przysłowia ludowe, złote myśli, które kształtują moralnie ludzi,
* przyroda jako żywy bohater,
* język stylizowany na język ludowy (elementy mowy potocznej i gwary),
* cały tekst ma charakter zwykłej, ludowej opowieści,
* autor (utożsamiony z narratorem) solidaryzuje się z ludem (mieszkańcy wsi),
* synkretyzm rodzajowy - utwór łączy w sobie elementy epiki, liryki i dramatu
Obecność przyrody :
* jest tłem dla wszystkich wydarzeń,
* tajemnicza, groźna i niesamowita, tworzy groźny nastrój,
* jest siłą sprawczą wydarzeń,
* jest surowym trybunałem osądzającym człowieka,
* stoi na straży wierności i lojalności, honoru i cnoty itp.,
* jest związana ze światem ludzkim,
Charakterystyczne ballady to np. "Pani Twardowska" lub "Trzech Budrysów" Adama Mickiewicza.
Redakcja Reklama Kontakt Nasze portale i blogi
Wszelkie prawa zastrzeżone | Dział tematyczny Mindly.pl | Zasady korzystania & Polityka prywatności
