Ewa Demarczyk

Artystka jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich osobowości estrady i teatru.

Życiorys

W 1966 ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie. Karierę rozpoczęła w 1961 w studenckim kabarecie Akademii Medycznej w Krakowie "Cyrulik", skąd w 1962 przeszła do kabaretu "Piwnica pod Baranami", gdzie nawiązała współpracę z kompozytorem Zygmuntem Koniecznym.

W 1963 wystąpiła na I Krajowym Festiwalu Piosenki w Opolu śpiewając Karuzelę z madonnami (sł. Miron Białoszewski), Czarne anioły (sł. Wiesław Dymny) i Taki pejzaż (sł. Andrzej Szmidt), wzbudzając entuzjazm krytyki i publiczności. W 1964 na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie zdobyła drugą nagrodę za Grande Valse Brillante (sł. Julian Tuwim). Jednocześnie występowała za granicą, m.in. w paryskiej Olympii, w Genewie z okazji XX-lecia ONZ, w Szwecji i Belgii. W 1966 nawiązała współpracę z kompozytorem Andrzejem Zaryckim, a w 1976 przestała występować w Piwnicy pod Baranami.

W 1986 rozpoczął działalność Państwowy Teatr Muzyki i Poezji Teatr Ewy Demarczyk, a od 2001 po wielu problemach funkcjonuje stowarzyszenie pod tą nazwą.

Występy w Paryżu zapoczątkowały jej karierę na całym świecie (m.in. USA, Niemcy, Szwecja, Belgia, Wielka Brytania, Francja, Japonia, Australia, Kanada, Izrael, Brazylia, ZSRR) . Gościły ją takie znakomite estrady, jak: Carnegie Hall w Nowym Jorku, Chicago Theatre, Queen Elisabeth Hall w Londynie, Theatre Cocoon w Tokio, Le Theatre du Forum des Halles w Paryżu, Sala im. Nobla w Sztokholmie, Teatr Wielki w Warszawie.

Niektóre nagrody i odznaczenia

    * 1969 – I nagroda na Festiwalu Mondial du Theatre w Nancy
    * 1971 – Złoty Krzyż Zasługi
    * 1977 – Krzyż Oficerski Legii Francuskiej
    * 1979 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
    * 1987 – Zasłużony dla Kultury Narodowej
    * 1993 – Nagroda specjalna Telewizji Polskiej
    * 2000 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
    * 2005 – Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis

Najsłynniejsze utwory

    * Babuni – muz. A. Zarycki, sł. M. Cwietajewa
    * Ballada o cudownych narodzinach Bolesława Krzywoustego – muz. A. Zarycki, sł. Gall Anonim
    * Biegnie dziewczyna lasem – muz. A. Zarycki, sł. B. Leśmian
    * Cyganka – muz. A. Zarycki, sł. O. Mandelsztam
    * Czarne anioły – muz. Z. Konieczny, sł. W. Dymny
    * Deszcze – muz. Z. Konieczny, sł. K. K. Baczyński
    * Garbus – muz. Z. Konieczny, sł. B. Leśmian
    * Grande Valse Brillante – muz. Z. Konieczny, sł. J. Tuwim
    * Groszki i róże – muz. Z. Konieczny, sł. J. Kacper i H. Rostworowski
    * Karuzela z madonnami – muz. Z. Konieczny, sł. M. Białoszewski
    * Panna śnieżna – muz. A. Zarycki, sł. A. Biały, J. Zagórski
    * Pocałunki – muz. Z. Konieczny, sł. M. Pawlikowska-Jasnorzewska
    * Rebeka – muz. Z. Białostocki, sł. A. Włast
    * Skrzypek Hercowicz – muz. A. Zarycki, sł. O. Mandelsztam
    * Sur le Pont d'Avignon – muz. A. Zarycki, sł. K. K. Baczyński
    * Taki pejzaż – muz. Z. Konieczny, sł. A. Szmidt
    * Tomaszów – muz. Z. Konieczny, sł. J. Tuwim
    * Wiersze wojenne – muz. Z. Konieczny, sł. K. K. Baczyński

Dyskografia

    * 1963 – Karuzela z Madonnami
    * 1967 – Ewa Demarczyk śpiewa piosenki Zygmunta Koniecznego
    * 1974 – Ewa Demarczyk (Melodia) ZSRR
    * 1982 – Ewa Demarczyk – live (Wifon)
    * 1986 – Piwnica pod Baranami 1963-68
    * 1992 – reedycja albumu Ewa Demarczyk – live (Wifon)
    * 1998 – reedycja albumu Ewa Demarczyk – live
    * 1999 – reedycja albumu Ewa Demarczyk śpiewa piosenki Zygmunta Koniecznego
    * 2004 – reedycja albumu Ewa Demarczyk (Melodia)

Bibliografia
    * Wolański R., Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, Warszawa 1995, s. 38. ISBN 83-86848-05-7