Przypisy - cz.2

Rozdział trzynasty: Eldred

1. Pojawia się tu bardzo wyraźna analogia z pornografią, która jest dość trudna do opisania. Internet przyczynił się do powstania światka niekomercyjnych dystrybutorów pornografii – ludzi, którzy dystrybuują pornografię, ale nie zarabiają na tym pieniędzy, czy to bezpośrednio, czy też pośrednio. Taka kategoria osób nie istniała przed powstaniem internetu, ponieważ koszty dystrybucji pornografii były stosunkowo wysokie. Jednakże ta kategoria dystrybutorów pornografii skupiła specjalną uwagę Sądu Najwyższego, gdy w 1996 roku uchylił on Communications Decency Act. Było to po części spowodowane zarzutami ze strony osób nie reprezentujących interesów gospodarczych, które uznały, że prawo to wykracza poza władzę Kongresu. To samo można było zrobić w przypadku niekomercyjnych wydawców po nastaniu epoki internetu. Przed pojawieniem się internetu na świecie było bardzo niewiele osób pokroju Erica Eldreda. Można by pomyśleć, że w końcu równie istotna jest obrona ludzi pokroju Eldreda, jak obrona niekomercyjnych dystrybutorów pornografii.
2. Pełny tekst brzmi: „Sonny [Bono] chciał, aby okres ochrony praw autorskich był wieczysty. Zostałem poinformowany przez personel, że tego rodzaju zmiana mogłaby pogwałcić konstytucję. Zapraszam was wszystkich do współpracy ze mną w celu wzmocnienia naszych praw autorskich na wszystkie możliwe sposoby. Jak wiecie istnieje również propozycja Jacka Valentiego – w tym ujęciu prawa autorskie powinny być wieczyste minus jeden dzień. Być może Komisja może się tym zająć w trakcie kolejnej sesji Kongresu”, 144 Cong. Rec. H9946, 9951-2 (7 października 1998).
3. Associated Press, Disney Lobbying for Copyright Extension No Mickey Mouse Effort; Congress OKs Bill Granting Creators 20 More Years, „Chicago Tribune”, 17 październik 1998, s. 22.
4. Zob. Nick Brown, Fair Use No More?: Copyright in the Information Age, dostępny przez link #49.
5. Alan K. Ota, Disney in Washington: The Mouse That Roars, „Congressional Quarterly This Week”, 8 sierpnia 1990, dostępny przez link #50.
6. United States v. Lopez, 514 U. S. 549, 564 (1995).
7. United States v. Morrison, 529 U. S. 598 (2000).
8. Jeśli jest to zasada dotycząca wymienionych władz, w takim razie przechodzi ona od jednej z wymienionych władz do kolejnej. Pobudzającym argumentem w kontekście Klauzuli handlu było to, że interpretacja proponowana przez rząd może doprowadzić do nieograniczonej władzy rządu w sferze dotyczącej regulacji handlu – pomimo ograniczenia do handlu międzystanowego. Ten sam argument jest prawdziwy w przypadku Klauzuli praw autorskich. Tu również interpretacja rządowa może przynieść nieograniczoną władzę rządu w zakresie regulacji praw autorskich – pomimo ograniczenia do „ograniczonego okresu”.
9. Informacja Nashville Songwriters Association, Eldred v. Ashcroft, 537 U.S. 186 (2003) (No. 01-618), przypis 10, dostępny przez link #51.
10. 2 procenty to ekstrapolacja pochodząca z badania wykonanego przez Służbę Badawczą Kongresu, w świetle oszacowanych zakresów odnowień. Zob. Brief for Petitioners, sprawa Eldred v. Ashcroft, s. 7, dostępny przez link #52.
11. Zob. David G. Savage, High Court Scene of Showdown on Copyright Law, „Los Angeles Times”, 6 października 2002; David Streitfeld, Classic Movies, Songs, Books at Stake; Supreme Court Hears Arguments Today on Striking Down Copyright Extension, „Orlando Sentinel Tribune”, 9 października 2002.
12. Pismo Hal Roach Studios and Michael Agee, wniesione jako Amicus Curiae za wnioskodawcą, Eldred v. Ashcroft, 537 U. S. 186 (2003) (No. 01- 618), 12. Zob. także Amicus Curiae wniesione w imieniu wnioskodawcy przez The Internet Archive; Eldred v. Ashcroft, dostępne przez link #53.
13. Jason Schultz, The Myth of the 1976 Copyright ‘Chaos’ Theory, 20 grudnia 2002 roku, dostępny przez link #54.
14. Pozew Amici Dr. Seuss Enterprise et al., Eldred v. Ashcroft, 537 U.S. 186 (2003) (No. 01-618), 19.
15. Dinitia Smith, Immortal Words, Immortal Royalties? Even Mickey Mouse Joins the Fray, „New York Times”, 28 marca 1998, s. B7.

Rozdział czternasty: Eldred II

1. Przed uchwaleniem w 1908 roku Konwencji berneńskiej, prawodawstwo poszczególnych państw dotyczące praw autorskich czyniło ochronę zależną od przestrzegania formalności, takich jak rejestracja, depozyt oraz umieszczenie informacji stwierdzającej prawa autorskie twórcy. Jednakże, poczynając od aktu z 1908 roku, każdy tekst Konwencji zapewniał, że „cieszenie się i korzystanie” z praw gwarantowane przez Konwencję „nie musi być przedmiotem jakichkolwiek formalności”. To ograniczenie dotyczące formalności jest obecnie zawarte w Artykule 5 (2) paryskiego tekstu Konwencji berneńskiej. Wiele krajów nadal nakłada wymagania dotyczące jakiejś formy depozytu, czy rejestracji, aczkolwiek nie jako warunek przyznania praw autorskich. Na przykład prawo francuskie wymaga złożenia kopii utworów w wyznaczonych krajowych instytucjach, głównie w Muzeum Narodowym. W Bibliotece Brytyjskiej muszą zostać umieszczone egzemplarze książek wydanych w Zjednoczonym Królestwie. Niemiecka ustawa o prawie autorskim zabezpiecza się rejestracją autorów, co jest powiązane z odnotowaniem prawdziwego nazwiska autora w przypadku utworów publikowanych anonimowo, bądź pod pseudonimem. Paul Goldstein, International Intellectual Property Law, Cases and Materials, New York 2001, Foundation Press, s. 153–154.

Zakończenie

1. Commission on Intellectual Property Rights, Final Report: Integrating Intellectual Property Rights and Development Policy, London 2002, dostępny przez link #55. Według notatki prasowej Światowej Organizacji Zdrowia, datowanej na 9 lipca 2002 roku, w krajach rozwijających się jedynie 230 tysięcy osób z 6 milionów potrzebujących leków otrzymało je, a połowa z nich żyła w Brazylii.
2. Zob. Peter Drahos i John Braithwaite, Information Feudalism: Who Owns the Knowledge Economy?, New York 2003, The New Press, s. 37.
3. International Intellectual Property Institute (IIPI), Patent Protection and Access to HIV/AIDS Pharmaceuticals in Sub-Saharan Africa, a Report Prepared for the World Intellectual Property Organization, Washington, D.C. 2000, s. 14, dostępny przez link #56. Bezpośrednia relacja dotycząca konfliktu związanego z Afryką Południową, zob. Przesłuchanie przed Podkomisją ds. Prawa Karnego, Polityki Lekami i Zasobów Ludzkich, Komisji Izby Reprezentantów ds. Reformy Rządowej, H. Rep., 1st sess., Ser. No. 106–126 (22 lipca 1999), s. 150–157 (oświadczenie Jamesa Love’a).
4. International Intellectual Property Institute (IIPI), Patent Protection and Access to HIV/AIDS Pharmaceuticals in Sub-Saharan Africa, a Report Prepared for the World Intellectual Property Organization, Washington, D.C. 2000, s. 15.
5. Zob. Sabin Russell, New Crusade to Lower AIDS Drug Costs: Africa’s Needs at Odds with Firms’ Profit Motive, „San Francisco Chronicle”, 24 maja 1999, s. A1, dostępny przez link #57 („obowiązkowe licencje i szara strefa stwarzają zagrożenie dla całego systemu ochrony wartości intelektualnej”); Robert Weissman, AIDS and Developing Countries: Democratizing Access to Essential Medicines, „Foreign Policy in Focus” vol. 4, nr 23, sierpień 1999, dostępny przez link #58 (opis polityki Stanów Zjednoczonych); John A. Harrelson, TRIPS, Pharmaceutical Patents, and the HIV/AIDS Crisis: Finding the Proper Balance Between Intellectual Property Rights and Compassion, a Synopsis, „Widener Law Symposium Journal”, wiosna 2001, s. 175.
6. Jonathan Krim, The Quiet War over Open-Source, „Washington Post”, 21 sierpnia 2003, s. E1, dostępny przez link #59; William New, Global Group’s Shift on ‘Open Source’ Meeting Spurs Stir, „National Journal’s Technology Daily”, 19 sierpnia 2003, dostępny poprzez link #60; William New, U. S. Official Opposes ‘Open Source’ Talks at WIPO, „National Journal’s Technology Daily”, 19 sierpnia 2003, dostępny poprzez link #61.
7. Chciałbym ujawnić, że byłem jedną z osób, które zaprosiły WIPO na to spotkanie.
8. Stanowisko Microsoftu wobec wolnego oprogramowania („free software”) oraz oprogramowania o otwartym kodzie („open source”) jest bardziej wyrafinowane. Jak wielokrotnie zapewniano, dla Microsoftu nie jest problemem oprogramowanie o otwartym kodzie, czy też oprogramowanie znajdujące się w domenie publicznej. Główny sprzeciw Microsoftu odnosi się do „wolnego oprogramowania”, licencjonowanego za pomocą licencji typu „copyleft”, która wymaga, aby posiadacz licencji zaadoptował te same warunki do wszelkich utworów zależnych. Zob. Bradford L. Smith, The Future of Software: Enabling the Marketplace to Decide, Government Policy Toward Open Source Software, Washington, D. C. 2002, AEI-Brookings Joint Center for Regulatory Studies, American Enterprise Institute for Public Policy Research, s. 69, dostępna przez link #62. Zob. także Craig Mundie, wiceprezes Microsoft, The Commercial Software Model, dyskusja w New York University Stern School of Business, 3 maja 2001 roku, dostępna przez link #63.
9. Krim, The Quiet War..., dostępny przez link #64.
10. Zob. Drahos i Braithwaite, Information Feudalism..., s. 210–220.
11. John Borland, RIAA Sues 261 File Swappers, CNET News. com, 8 września 2003, dostępny przez link #65; Paul R. La Monica, Music Industry Sues Swappers, CNN/Money, 8 września 2003 roku, dostępny przez link #66; Soni Sangha i Phyllis Furman, oraz Robert Gearty, Sued for a Song, N. Y. C. 12-Yr-Old Among 261 Cited as Sharers, „New York Daily News”, 9 września 2003, s. 3; Frank Ahrens, RIAA’s Lawsuits Meet Surprised Targets; Single Mother in Calif., 12-Year-Old Girl in N. Y. Among Defendants, „Washington Post”, 10 września 2003, s. E1; Katie Dean, Schoolgirl Settles with RIAA, Wired News, 10 września 2003, dostępny przez link #67.
12. Jon Wiederhorn, Eminem Gets Sued... by a Little Old Lady, mtv.com, 17 września 2003, dostępny przez link #68.
13. Kenji Hall, Associated Press, Japanese Book May Be Inspiration for Dylan Songs, Kansascity. com, 9 lipca 2003 roku, dostępny przez link #69.
14. BBC Plans to Open Up Its Archive to the Public, notka prasowa BBC, 24 sierpnia 2003, dostępna przez link #70.
15. Creative Commons and Brazil, Creative Commons Weblog, 6 sierpnia 2003, dostępny przez link #71.

Posłowie

Każdy z nas, teraz

1. Zob., na przykład, Marc Rotenberg, Fair Information Practices and the Architecture of Privacy (What Larry Doesn’t Get), „Stanford Technology Law Review”, vol. 1, 2001, par. 6–18, dostępny przez link #72 (znajdziemy tam opis przypadków, w których technologia określała politykę prywatności). Zob. także Jeffrey Rosen, The Naked Crowd: Reclaiming Security and Freedom in an Anxious Age, New York 2004, Random House (szkicowanie kompromisów pomiędzy technologią a prywatnością).
2. Willful Infringement: A Report from the Front Lines of the Real Culture Wars (2003), producent: Jed Horovitz, reżyseria: Greg Hittelman, produkcja: Fiat Lucre, dostępny przez link #72.

Oni, wkrótce

1. Propozycja, której tu bronię mogłaby mieć zastosowanie jedynie w przypadku utworów Amerykanów. Oczywiście wierzę, że byłoby czymś korzystnym gdyby ten sam pomysł przyjęły inne kraje.
2. Mogłaby pojawić się pewna komplikacja dotycząca utworów zależnych, której tu nie rozwikłałem. Moim zdaniem, prawo dotyczące utworów zależnych stwarza o wiele bardziej skomplikowany system niż jest to uzasadnione tworzonymi przez nie niewielkimi zachętami.
3. A Radical Rethink, „Economist”, 366: 8308, 25 stycznia 2003 roku, s. 15, dostępny przez link #74.
4. Department of Veterans Affairs, Veteran’s Application for Compensation and/or Pension VA Form 21-526 (OMB Approved No. 2900-0001), dostępny przez link #75.
5. Benjamin Kaplan, An Unhurried View of Copyright, New York 1967, Columbia University Press, s. 32.
6. Ibid., s. 56.
7. Paul Goldstein, Copyright’s Highway: From Gutenberg to the Celestial Jukebox, Stanford 2003, Stanford University Press, s. 187–216.
8. Zob. na przykład Music Media Watch, „The J@pan Inc. Newsletter”, 3 kwietnia 2002 roku, dostępny przez link #76.
9. William Fisher, Digital Music: Problems and Possibilities (ostatnie poprawki: 10 października 2000), dostępny przez link #77; William Fisher, Promises to Keep: Technology, Law, and the Future of Entertainment (w druku), Stanford 2004, Stanford University Press, rozdz. 6, dostępny przez link #78. Profesor Netanel zaproponował pokrewny pomysł, który mógłby uwolnić niekomercyjną wymianę plików od prawa autorskiego, a zarazem mógłby stworzyć rekompensatę dla artystów, równoważącą wszelkie straty. Zob. Neil Weinstock Netanel, Impose a Noncommercial Use Levy to Allow Free P2P File Sharing, dostępny przez link #79. Inne propozycje, zob.: Lawrence Lessig, Who’s Holding Back Broadband?, „Washington Post”, 8 stycznia 2002 roku, s. A17; Philip S. Corwin w imieniu Sharman Networks, List do senatora Josepha R. Bidena, Jr., Przewodniczącego Senackiej Komisji Spraw Zagranicznych, 26 lutego 2002, dostępny przez link #80; Serguei Osokine, A Quick Case for Intellectual Property Use Fee (IPUF), 3 marca 2002, dostępny przez link #81; Jefferson Graham, Kazaa, Verizon Propose to Pay Artists Directly, „USA Today”, 13 maja 2002, dostępny przez link #82; Steven M. Cherry, Getting Copyright Right, IEEE Spectrum Online, 1 lipca 2002, dostępny przez link #83; Declan Mc-Cullagh, Verizon’s Copyright Campaign, CNET News.com, 27 sierpnia 2002, dostępny przez link #84. Propozycja Fishera jest bardzo podobna do propozycji Richarda Stallmana dotyczącej DAT. W przeciwieństwie do Fishera, projekt Stallmana nie zakładał bezpośredniej i proporcjonalnej zapłaty dla artystów, chociaż artyści bardziej popularni mogliby uzyskać więcej niż mniej popularni. Co charakterystyczne dla Stallmana, jego propozycja wyprzedzała obecną debatę o około dziesięć lat. Zob. link #85.
10. Lawrence Lessig, Copyright’s First Amendment (Melville B. Nimmer Memorial Lecture), „UCLA Law Review”, vol. 48, 2001, s. 1057, 1069–1070.
11. Dobrym przykładem są prace profesora Stana Liebowitza. Należy go pochwalić za uważną analizę danych dotyczących naruszeń praw, co doprowadziło do dwukrotnego zakwestionowania zajmowanego publicznie stanowiska. Początkowo przewidywał on, że ściąganie plików znacznie zaszkodzi przemysłowi. Następnie, w świetle danych, zmienił opinię, a ostatnio zmienił ją po raz kolejny. Porównaj: Stan J. Liebowitz, Rethinking the Network Economy: The True Forces That Drive the Digital Marketplace, New York 2002, Amacom, s. 173 (prezentuje tam swoją pierwotną opinię, wyrażając jednakże sceptycyzm), ze: Stan J. Liebowitz, Will MP3s Annihilate the Record Industry?, tekst roboczy, czerwiec 2003, dostępny przez link #86. Staranna analiza przeprowadzona przez Liebowitza jest niezmiernie wartościowa, jeśli chodzi o szacowanie wpływu technologii wymiany plików. Moim zdaniem, zaniża on jednakże koszty systemu prawnego. Zob. na przykład Rethinking..., s. 174–176.