Tajemnica handlowa

Przypuśćmy, że pracownik A firmy X ma dostęp do tajemnicy handlowej X’a, takiej jak tajny przepis na napój bezalkoholowy. Zawarł on z pracodawcą umowę, zobowiązującą go do nieujawniania tajemnicy przepisu. Później jednak przechodzi on do konkurenta X’a, firmy Y. Y chce użyć przepisu, który poznał od A, żeby konkurować z X’em. Według obecnego prawa, dopóki tajna formuła nie zostanie ogłoszona publicznie, X może uzyskać w sądzie nakaz, który zobliguje A do utrzymania tajemnicy przed firmą Y. Jeśli jednak A ujawnił już tajemnicę firmie Y, to X może także wywalczyć w sądzie zakaz używania bądź publikowania przepisu przez Y.

Oczywiście, zakaz sądowy lub zażądanie odszkodowania od A jest stosowne, gdyż A naruszył kontrakt z X. Bardziej wątpliwy jest zakaz dla firmy Y, gdyż Y nie miał kontraktu z X’em. Jednakże w kontekście, w jakim takie sytuacje zazwyczaj powstają, kiedy to Y chce poznać tajemnicę i wie, że dla tego pracownika byłoby to złamanie kontraktu, można byłoby twierdzić, że Y działa w zmowie z A lub jako jego wspólnik w celu naruszenia (kontraktowych) praw posiadacza tajemnicy handlowej, firmy X. Tak jest, ponieważ A rzeczywiście nie złamał porozumienia o tajemnicy handlowej, dopóki nie zdradził tajemnicy firmie Y. Jeśli Y usilnie stara się zdobyć ją, to wtedy Y jest wspólnikiem łamania praw X’a. Zatem, podobnie jak kierowca samochodu, którym uciekają uczestnicy napadu na bank lub szef mafii zlecający zabójstwo może zostać pociągnięty do odpowiedzialności za akty agresji popełnione przez tych, z którymi jest w zmowie, tak osoby trzecie mogą, w ściśle określonych przypadkach, zabronić użycia tajemnicy handlowej uzyskanej w wyniku złamania umowy.[96]