Wapnowanie gleby jest jednym z podstawowych zabiegów agrotechnicznych. Ma na celu poprawę właściwości fizykochemicznych gleby i tym samym stworzenie optymalnych warunków dla wzrostu roślin uprawnych. Kilkoma praktycznymi wskazówkami dotyczącymi wapnowania dzielimy się w naszym artykule.
Podstawowym celem wapnowania jest neutralizacja kwaśnego odczynu gleby. Wapnowanie bardzo szybko podnosi pH gleby, co jest szczególnie ważne w przypadku upraw roślin preferujących środowisko neutralne lub zasadowe. Optymalna wartość pH zwiększa również dostępność składników pokarmowych, takich jak fosfor, potas i magnez.
Warto przy tym zaznaczyć, że kwaśne gleby, a takich jest w Polsce coraz więcej, utrudniają przyswajanie wielu cennych składników odżywczych, co ma bezpośrednio negatywny wpływ na plonowanie.
Ponadto kwaśne środowisko glebowe sprzyja pobieraniu toksycznych dla roślin ilości glinu i manganu. Wapnowanie jest zabiegiem mającym na celu zneutralizowanie tych pierwiastków i tym samym uodpornienie roślin na stresy środowiskowe spowodowane obecnością glinu i manganu.
Wybór rodzaju wapna zależy od rodzaju gleby, stopnia jej zakwaszenia oraz potrzeb konkretnych roślin uprawnych. Uniwersalnym wyborem jest wapno węglanowe, natomiast wielu rolników preferuje stosowanie wapna palonego lub dolomitu.
Dawkowanie wapna jest oczywiście uzależnione od rodzaju uprawy oraz aktualnego poziomu zakwaszenia gleby. Standardowo zaleca się, aby dawka wapna wynosiła między 0,5 a 5 ton na każdy hektar uprawy. Należy przy tym pamiętać, że nadmierne wapnowanie może prowadzić do zbyt wysokiego pH gleby, co także nie jest korzystne dla roślin.
Najlepszym terminem na przeprowadzenie wapnowania jest okres po zbiorach lub tuż przed siewem roślin. Większość rolników preferuje wapnowanie jesienią, co gwarantuje wystarczającą ilość czasu na równomierne rozprowadzenie się wapna w glebie przed wiosennym zasiewem.