Józef Skłodowski

Syn Urbana i Elżbiety Małgorzaty Rykaczewskiej

Ukończył wydział filologiczny Uniwersytetu Warszawskiego

Pracował jako nauczyciel i inspektor szkolny, w latach 1832-1833 nauczyciel gimnazjum w Kielcach. Walczył też w powstaniu listopadowym, jako artylerzysta, (w tym w bitwie pod Iganiami), dostał się do niewoli rosyjskiej pod Chmielnikiem. Po powstaniu uniknął represji i wrócił do zawodu. Od 1851 roku był dyrektorem gimnazjum wojewódzkiego w Lublinie i inicjatorem budowy nowego budynku tej szkoły (jesień 1859 roku; obecnie jedna z siedzib Wydziału Pedagogiki i Psychologii UMCS, przy ul. Narutowicza). Pasjonował się naukami przyrodniczymi, zgromadził bibliotekę szkolną liczącą dziesięć tysięcy pozycji, szeroko udostępnianą mieszczanom. Został przedwcześnie emerytowany w 1862 roku, gdyż nie tłumił rewolucyjnego wrzenia wśród wychowanków. Pod koniec życia wrócili w okolice Kielc. W 1870 roku zamieszkał w Rykoszynie, gdzie cieszył się wysokim zaufaniem społecznym, został wybrany na wójta w gminie Piekoszów, był też sędzią gminnym w Promniku. W 1879 roku zakupił dwa gospodarstwa w Radlinie, gdzie mieszkał z żoną w modrzewiowym dworku, po którym pozostała jedynie studnia. Zmarł w Zawieprzycach, został pochowany w Kijanach koło Lublina.

Poświęcono mu tablicę pamiątkową wmurowaną w fasadę budynku szkoły gubernialnej.

Żonaty z Salomeą z Sagtyńskich, miał z nią siedmioro dzieci . Jego syn Władysław - ojciec polskiej noblistki - również był pedagogiem. Drugi syn Zdzisław był prawnikiem, wziął udział w powstaniu styczniowym. Córką Władysława, a wnuczką Józefa była Maria Skłodowska.