Model PAEI i grona przemysłowe: Metodologia Adizes i model PAEI

1. Metodologia Adizes i model PAEI

Adizes metodologia (MA)  to zestaw praktyk i procedur dotyczących optymalizacji funkcji organizacyjnych. Ma ona skuteczne narzędzia interwencyjnych technik zarządzania biznesem, programy rewitalizacji wybranych aspektów aktywności biznesowej oraz wielokrotnie sprawdzone w operacyjnej praktyce aplikacyjne instrumenty organizacyjnych terapii.  Metodologia ta opiera się na jedenastu fazach efektywnej koncepcji opracowanej przez Ichaka Adizes’a . Zasadniczym celem MA jest realizowanie skutecznej pomocy organizacjom przemysłowym w:

- osiągnięciu i pozostawaniu w stanie dynamicznej, kreatywnej równowagi,
- utrzymaniu optymalnej elastyczności i kontroli niezależnie od zmieniających się, głównie zewnętrznych warunków działania .

Stargetowa struktura metodologii Adizes’a oparta jest na PAEI  (Producer – Producent, Administrator – Administrator, Entrepreneur – Przedsiębiorca, Integrator - Integrator). I. Adizes używa akronimów PAEI na wiele sposobów:
•    jako wzór osobowości stylów,
•    jako opis funkcjonalny zadań organizacyjnych zarządzania,
•    jako etykiety dynamiki rozwoju w cyklu życia modelu organizacyjnego,
•    jako ogólnego stargetowego celu „krajobrazu” dla projektów GREENFIELD i systemów ekologicznych.  
Ten wieloaspektowy w finalnym wykorzystaniu model struktury sprawia, że jest to także samo dostosowująca  się matryca odniesienia dla porównania różnych modeli na różnych poziomach opisu.

                 W modelu zarządzania rolami PAEI  opracowanym przez  Adizes’a określa się cztery główne role, które składają się na mechanizm skutecznego zarządzania zespołem wykonawczym. Ich oryginalne nazwy:
1.    Producent.
2.    Administrator.
3.    Przedsiębiorca.
4.    Integrator (rys. 1).

Zgodnie z filozofią orientacji innowacyjnej autorstwa I. Adizes’a w modelu PAEI przyjmuje się, że w żadnej organizacji przemysłowej żadna osoba, również przedstawiciele CEO i CXO nie mogą spełniać wszystkich kreatywnych funkcji współcześnie wymaganych w prawidłowo funkcjonującej korporacji. Stąd każda jednostka organizacyjna dobrze „radząca” sobie na zmiennym globalnym rynku musi zgromadzić kompetentny zespół menedżerów w celu przygotowywania adekwatnych odpowiedzi w dzisiejszych złożonościach. Badania dobrych praktyk prowadzone przez zespoły konsultantów I. Adizes’a oraz opracowany przez nich lewarowy model wskazują, że nie jest konieczne, aby występował związek klasy jeden na jeden  pomiędzy określoną rolą i osobą. W konsekwencji zarządzany zespół może składać się z mniej lub więcej niż czterech osób.

Z zasady w modelu PAEI w tak zdefiniowanej sytuacji znaczenie każdej roli jest sztywno zdeterminowane przez czynniki sytuacyjne, takie jak:
•    - Typ i charakter podmiotu zorganizowanego;
•    - Jego cele i zadania;
•    - Wielkość struktury organizacyjnej;
•    - Zewnętrzne otoczenie podmiotu gospodarczego;
•    - Fazy cyklu jego życia biznesowego.

Rys. 1. Rozwinięty model PAEI
Źródło: I. Adizes, Corporate Livecycles, 1988


W ramach modelu PAEI mogą zostać wykorzystane, w celu „skutecznego” dostosowania do wymagań otoczenia, prawa interpersonalnych zespołów twórczych, a także instrumenty pomagające wyjaśniać członkom zespołów inspirujące znaczenie pełnienia różnych ról i wykorzystywania kreatywnych styli. Skuteczność narzędzi modelu PAEI może być jednym z determinantów sukcesów nowych zespołowych form funkcjonowania współczesnych struktur organizacyjnych (gron,  klastrów) podmiotów globalnego biznesu, szczególnie obecnie silnie opartych na technologiach cyfrowych.

Kazimierz W.  KRUPA

przypisy:
i -  kkrupa@epf.pl
ii - Paei Model Adizes Software.
iii - Profesor z John E. Anderson Graduate School of Management at UCLA
iv - Zobacz  również K.W. Krupa, Nowe narzędzia współczesnej ekonomii. Sieci technologiczne i pola innowacyjne
v - Więcej w [Baran 2008 : 3].