Procesy związane z wykorzystaniem wiedzy odpowiednio wspierane – uzupełniają się wzajemnie tworząc wartość dodaną. Organizacje oparte na wiedzy świadomie i w sposób usystematyzowany tymi procesami zarządzają. Na poziomie organizacji zarządzanie wiedzą, jako strategicznym zasobem może być najbardziej efektywne. Jeśli wiele organizacji w danej gospodarce zarządza wiedzą w taki sposób, gospodarka ta jest oparta na wiedzy.
Według Andrzeja Pawluczauka [Pawluczuk 2004, s.23-31] proces zarządzania wiedzą odbywa się na dwóch poziomach, dla których wspólne są aktywa wiedzy. Poziom taktyczny to zasoby wiedzy niezbędne do realizacji codziennych zadań organizacji, jednocześnie utrzymujące jej konkurencyjną pozycję na rynku. Poziom strategiczny to wiedza, dzięki której organizacja może się dostosować do zmian w makrootoczeniu. Poziomy przedstawiono na Ryc. 1.
Pawluczuk przedstawia także podejście zaprezentowane przez Weyerhaeuser, które jest o tyle ciekawe, że nie skupia się na zarządzaniu wiedzą, lecz na wdrożeniu systemu zarządzania wiedzą w organizacji. Praktyczne spostrzeżenia wyniesione z procesu implementacji systemu w przedsiębiorstwie Weyerhaeuser [Hackett 2000] zestawione zostały w Tabeli 1.
Tabela 1. Lekcja z Weyerhaeuser
| Ogólne spostrzeżenia | Ludzie i kultura | Procesy | Technologia |
| 1. Mocno połącz ZW z głównymi celami biznesowymi. 2. ZW spaja w jedną całość ludzi, procesy i technologie, nie jest jedynie projektem. 3. ZW nie powinno być tylko oddzielną funkcją zarządzania personelem |
1. Menadżerowie wspierają inicjatywy ZW. Z dnia na dzień system jest wzmacniany i objęty coachingiem począwszy od kierownictwa średniego szczebla. 2. Nauka i dzielenie się wiedzą są równie ważne. 3. Wzajemne zaufanie jest niezbędne do przezwyciężenia takich efektów jak „nie wynalezione tutaj” czy „wiedza jest potęgą”. Pracownicy muszą wiedzieć, że wymiana wiedzy podnosi ich status i nie obniża ich wartości dla firmy. 4. Interakcji między pracownikami nie daje się zastąpić, jest to szczególnie ważne dla wymiany wiedzy ukrytej. 5. Nagradzanie i uznanie powiązane z ZW muszą być ostrożnie rozwijane, gdyż mogą wywołać nieoczekiwane konsekwencje. |
1. Kluczowe procesy ZW muszą zostać zdefiniowane. Oznacza to: zdobywanie, dzielenie się i stosowanie wiedzy, tworzenie i ochrona aktywów wiedzy. 2. Nie istnieje jeden najlepszy proces ZW. Projektowanie takiego procesu musi zawierać: treść, zakres i tempo, zamierzone użycie i oczekiwane rezultaty. 3. Połączenia są bardziej istotne niż gromadzenie – komunikacja międzyludzka jest istotniejsza od zdobywania i sortowania wiedzy ze wszystkich potencjalnych aktywów. Ludzie chętni do uczenia się, dzielenia wiedzą, udoskonalania i stosowania wiedzy są kluczowym elementem sukcesu. Należy popierać różnorodne kanały transferu wiedzy. |
1. Technologia jest tylko narzędziem ZW 2. Włącz technologię do pracy a nie na odwrót 3. Technologia nie zastąpi potrzeby bezpośrednich kontaktów między ludźmi. Może spowodować wzrost potrzeby kontaktu i ułatwić go, przez co pozwoli swobodnie rozwiązywać problemy 4. Nowe technologie nie są wymagane, można efektywniej wykorzystać stare metody tj. pracę grupową, zarządzanie procesowe, benchmarking’owe ciągłe doskonalenie. |
Źródło: [Hackett 2000, s.21]
Zofia Łapniewska
artykuł udostępniony na : Tekst prawny pełnej licencji: http://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5/pl/legalcode
Literatura
Hackett B. (2000) (red.), Beyond Knowledge Management: New Ways to Work and Learn.
Pawluczuk A. (2004), Istota Zarządzania Wiedzą, Zarządzanie wiedzą w polskich przedsiębiorstwach, Szkoła Główna Handlowa, Warszawa.
Redakcja Reklama Kontakt Nasze portale i blogi
Wszelkie prawa zastrzeżone | Dział tematyczny Mindly.pl | Zasady korzystania & Polityka prywatności
