(ang. twarda fantastyka naukowa), podgatunek fantastyki naukowej, kładący nacisk na naukę i technologię.
Termin był użyty po raz pierwszy w 1957 przez P. Schuylera Millera w recenzji utworu Johna W. Campbella Islands of Space, wydrukowanego w Astounding Science Fiction.
„ Hard SF (...) to przede wszystkim określenie tych utworów science fiction, które zachowują czystość gatunkową. Nie udziwniają, nie modernizują, ale jedynie snują nowe wersje starych tematów: podróż kosmolotem, odkrycie obcej cywilizacji czy dokonanie genialnego wynalazku. Stary, sprawdzony zestaw tematów, który nie zawiedzie czytelnika. Termin hard SF bywa także używany w innym znaczeniu - jako określenie tej części fantastyki naukowej, która jest naprawdę naukową, która opiera się na rzetelnych podstawach naukowych i na tej bazie antycypuje przyszłość.
”
- Piotr Kasprowski, 500 zagadek z fantastyki i science fiction. Warszawa, 1990
W przeciwieństwie do Hard SF, niekiedy używany termin soft science fiction oznacza z kolei fantastykę, w której nauka jest nieobecna, bądź nie odgrywa żadnej roli.