Call of Duty 1: Fabuła gry

Naszym zadaniem nie jest zawojowanie świata, ale po prostu wyjście całym z opresji, którą jest druga wojna światowa. Można by powiedzieć, że twórcy poszli na łatwiznę, ale im po prostu zależy na realizmie gry. Nie będziemy już sami rozwalać setki (a może i tysiące) wrogów, ponieważ będziemy mieli pomocników, z którymi będziemy walczyć ramię w ramię aż pokonamy naszego przeciwnika. Tutaj nie liczę się tylko "ja" ale cały zespół. Musimy z nim żyć w symbiozie, inaczej nie przeżyjemy.

Z krótkiego opisu wynika, że fabuła Call of Duty może przypominać to co się dzieje w rozgrywkach sieciowych. Na szczęście tak nie jest. Grając w inne gry w trybie multiplayer na mapie panował chaos i zaniedbanie, natomiast w Call of Duty poruszamy się z naszym teamem i wspólnie przechodzimy grę. To coś jakby singleplayerowy-multiplayer, tylko, że 10 razy lepszy. (W Medal of Honor czasem też chodziliśmy z pomocnikami ale oni więcej przeszkadzali niż pomagali, a tu jest na odwrót.)

Następnie wypada wspomnieć w jakich żołnierzy się wcielamy w grze. Mimo iż jesteśmy zwykłymi, szarymi żołnierzami to jednak muszą mieć oni nazwiska. Tak więc w kampanii Amerykańskiej wcielamy się w postać Szeregowca Martina, w kampanii Brytyjskiej - sierżanta Evansa a w Rosyjskiej - conscripta Alexei'a (nie wiem co to za stopień wojskowy - "conscript").

Tymi trzema nacjami przemierzymy długą drogę, zaczynając od Normandii, idąc poprzez Rosję, Polskę a kończąc swoją długą i wyczerpującą wycieczkę u bram Reichstagu. I tym sposobem opisałem całą fabułę gry Call of Duty. Mam nadzieję, że spodobała się wam i zachęci was do zagrania w tą grę.