Porażenie prądem

Śmiertelne porażenie prądem nstępuje głównie w wyniku wypadku. Rzadko jest efektem samobójstwa, a jako zabójstwo zdarza się raczej w filmach niż w realnym życiu.

Prąd w domowych gniazdkach ma 110-120 V. Żeby doszło do porażenia trzeba mieć bezpośredni kontakt z obwodem elektrycznym (wsadzić palce do gniazdka na przykład). Do śmierci dochodzi na skutek migotania komór.

Przez inie wysokiego napiecia płynie prąd, który ma 7500-8000 V. W tym przypadku nie potrzeba bezpośredniego kontaktu, gdyż między przewodem a człowiekiem może przeskoczyć łuk elektryczny. Śmierć następuje albo w efekcie przepływu prądu i obrażeń elektrotermicznych (temperatura może sięgać 40000 stopni) albo zatrzymania oddychania.

Przy przepływie prądu o natężeniu 15-17 mA dochodzi do skurczu mięśni, co uniemożliwia wypuszczenie przewodu elektrycznego. Przy natężeniu 50 mA następuje skurcz wszystkich mięśni, w tym mięśni oddechowych co, jeśli ofiara nie zostanie odcięta od źródła prądu, prowadzi do śmierci. 70-100 mA to migotanie komór, 1 A to zatrzymanie akcji serca.

Prąd o natężeniu 50 mA lub większym powodujący skurcze mięśni jest też przyczyną złamań kości. Może to spotkać łopatki, kości ramienne, kości udowe, kręgi.

Porażenie przyspiesza stężenie pośmiertne i wytycza drogę jego postępowania łamiąc schemat.

Oparzenia na ciele przy porażeniu prądem o niskim napięciu pojawiają się u około połowy przypadków. Można je znaleźć w miejscach wejścia i wyjścia ładunku elektrycznego.
Jeśli prąd działa na większą powierzchnię (suszarka w wannie) wtedy może nie być śladów.

Oparzenia występują najczęściej na dłoniach, palcach, podeszwach stóp. Jest to zaczerwieniony obszar, pokryty pęcherzami bądź biała nieregularna powierzchnia zagłębiona pśrodku i uniesiona na brzegach.

Oparzenia wywołane prądem o wysokim napięciu są o wiele poważniejsze - aż do zwęglenia ciała.
Łuk elektryczny powoduje liczne oparzenia niewielkich rozmiarów, zlewające się w większe obszary oparzeń 3 stopnia.
Jeśli kontakt ze źródłem prądu nastąpił za pośrednictwem przedmiotu, wówczas oparzenia będą duże, o nieregularnych kształtach, białawym kolorze, zapadnięte pośrodku i uniesione na obrzeżach. Mogą przyjmować zabarwienie żółte lub czarne, co jest wynikiem działania wysokiej temperatury.

W przypadkach bardzo wysokiego napięcia może nawet dojść do utraty kończyn lub pękania narządów wewnętrznych.

Bardzo mądra jest zasada, że w czasie burzy nie należy stać pod drzewem ani przebywać na otwartej przestrzeni. Jeśli ktoś jej nie przestrzega, może zostać uderzony przez piorun.
Oprócz trafienia bezpośredniego i z rykoszetu może nastąpić także uderzenie za pośrednictwem przedmiotu lub obiektu (dźwig, metalowy barak itp.). Ładunek z wyłądowania atmosferycznego może przepłynąć po powierzchni ciała lub wniknąć do wnętrza albo wybrać obie te drogi jednocześnie.
Ubranie ofiary (łącznie z butami) jest poszarpane, włosy opalone, na skórze występują oparzenia od metalowych części odzieży. Oparzenia spowodowane wejściem i wyjściem ładunku elektrycznego występują zawsze, chociaż nie muszą być poważne.
U większości ofiar dochodzi do pęknięcia błony bębenkowej.
Przyczyną śmierci jest przepływający przez ciało prąd o wysokim napięciu - dochodzi do zatrzymania krążenia i oddychania, a także obrażeń elektrotermicznych.
Rzadko występujące, ale charakterystyczne tylko dla tego rodzaju oparzeń są tzw. figury piorunowe (figury Lichtenberga). Pojawiające się na skórze w ciągu godziny od zdarzenia zaczerwienienia przypominają swoim kształtem błyskawice.