Fotografia śledcza

Znane są powszechnie tzw. zdjęcia sygnalityczne, robione metodą Bertillona, obejmujące zdjecia z profilu (prawego), en face i półprofilu (lewego), wykonywane w identycznych warunkach oświetleniowych i stałej proporcji wielkości (skala 1:7), uzyskanej przez fotografowanie z odległości równej ośmiokrotnej długości ogniskowej obiektywu.

Fotografia detyktywistyczna posługuje sie aparatami ukrytymi (np. w fałdach ubrania, walizce, teczce itp.) lub wyposażonymi w potęzne teleobiektywy, którymi agent śledczy dokonuje z wiekszej odległości niepostrzeżenie zdjeć osób podejrzanych.

Fotografia reprodukcyjna stosowana jest do zdjęć daktyloskopijnych, porównań pisma ręcznego i maszynowego, druku, a poza tym do reprodukowania dokumentów i ich części.

Na miejscu przestępstwa i miejscu wypadku fotograf śledczy wykonuje zdjęcia zwłok, śladów stóp, odcisków rąk, zdjęcia narzędzi czynu, sytuacji na miejscu czynu, sporządza zdjecia w celu umożliwienia odtworzenia w toku śledztwa sytuacji terenowej.

Na miejscy wypadku zdjęcie obejmuje sytuację terenową, rozbite samochody, motocykle, czy wagony kolejowe, utrwala ich wzajemne położenie względem siebie, charakterystyczne uszkodzenia, ślady poślizgu kół, słowem te wszystkie elementy, które w bardzo krótkim czasie ulegają zatarciu.

Fotografia śledczo-badawcza kontynuuje w labolatorium pracę rozpoczętą w terenie, porównuje odciski palców, ślady stóp, zdjęcia pocisków, identyfikuje łuski nabojów, po prostu wysuwa wnioski z materiału zebranego na miejscu czynu.

Zdjęcia niewidocznych śladów i szczegółów dokonywane są za pomocą fotografii w podczerwieni, w nadfiolecie oraz rentgenografii.

autor:aDICK